حزن و اندوه هدفمند براى عاشورا

زمانی که انسان برای مساله ای که قرن ها از آن گذشته است، غمگین می شود لازم است که این غم و اندوه توجیه شده باشد تا انسان در زندگی خود از آن بهره مند شود.

چه معنی دارد که بر مصیبتی بگرییم که در تاریخ بر انسان هایی که انها را به جهت عقیده، ایمان و ولایت دوست داریم، گذشته است، در حالی که در بسیاری از لحظات زندگی گرفتار مصائب و دردهایی شده ایم که دردناک تر از مصیبت کربلا و رنج های آن بوده است.

قساوت و وحشی گری امروز دامن گیر مردمی است که ما بر اساس عقیده، ولایت و انسانیت با آنان مرتبط هستیم، ولی ما در برابر این حرکت های مصیبت بار اعتنايى نمى كنيم.

این بدان معناست که اندوه و حزن ما بر امام حسین(ع) اندوهی انسانی، مکتبی و دینی نیست؛ بلکه حزنی احساساتی و بی روح است که نمی تواند در حادثه ای که از هر جهت شبیه حادثه کربلا باشد، اندوهى ایجاد کند.

پس ناگزیر هستیم این غم و اندوه را به صورت دقیق برای خودمان تفسیر و بازبينى کنیم و به اين نتيجه برسيم كه حزن ما در مصیبت كربلا نبايد حزنی شخصی و فردی باشد؛ بلکه بايد اندوهی بوده که به تمام مصیبت ها و وضعیت های رنج آور در جوامع انسانی و اسلامی رویکرد دارد...

سيره اهل بيت(ع)، ص٣٨٨

 علامه فضل الله

http://mahsan.rasekhoonblog.com/