مروري بر زندگي سياسي امام حسين ( ع ) - 8
- و در يك كلام :
- امام حسين (ع ) پس از برادرشان ده سال امامت را بر عهده داشتند .
- حدود مدت مذكور را در بسر برده و را در گذراندند .
- بدليل بين امام حسن ( ع ) و معاويه ، كه به واگذار شده بود ، و امام و قابل توجهي در انجام آن توسط معاويه مشاهده نكردند ، خاصي عليه معاويه انجام ندادند .
- پس از معاويه ، كه را براي حكومت بعد از خود انتخاب كرد ، امام علني خود را اعلام نمود ، ولي صرفا در آن بود و اقدام نكردند .
- نيز با مخالفت امام برخورد قهري نكرد .
- پس از معاويه ، در اولين اقدام ، از امام صادر كرد .
- امام ضمن جدي ، تصميم به آن ، با ترك مدينه و و حركت ارشادي خود گرفتند .
- ، با اطلاع از حركت سياسي امام ، با نامه نگاري هاي فراوان ، خواستار حضور ايشان در كوفه و گرفتن رهبري جامعه آنجا شدند .
- امام به دليل حضور و خواست عمومي در عملي كردن خود ، براي اطمينان از اين امر ، را به كوفه فرستادند .
- پس از مسلم به كوفه و مردم با ايشان ، براي امام و دعوت ايشان به به كوفه ارسال كردند .
- امام ، پس از اين نامه ، حجت را تمام شده ديدند و حركت خود را ، براي برقراري يك نظام عدل در كوفه ، تسريع كردند .
- با نزديك شدن امام به كوفه ، ، از فرماندهان ارشد ابن زياد ، را گرفته و وضعيت كوفه را براي ايشان تشريح كردند .
- امام ، بدليل كمبود ياور و عقب نشيني كوفيان از درخواست خود از حضور امام ، شرايط را مناسب نديده و قبل از نماز ظهر و بعد از نماز عصر ، در دو سخنراني ، به صراحت ، بيان مي كنند ، كه من سرخود به اين راه نيامده ام ، بلكه به درخواست اكثريت كوفيان ، به اين امر اقدام نمودم ؛ و حال در صورت انصراف آنها از اين امر ، اجازه برگشت مي خواهم .
- ، بدستور ابن زياد ، از پذيرفتن پيشنهاد امام خودداري و ايشان را تحت الحفظ به سمت كربلا حركت داده و از كوفه كه مي توانست آبستن حوادثي باشد دور مي كنند .
- ، از آنجا كه احتمال جنگ و كشته شدن خود و ياران و خانواده خود را مي دادند ، و مطمئن به عدم تحقق اهداف خود شده بود ند ، پيشنهاد خود را در سه مرحله ديگر ، به فرستاده عمرسعد – به خود عمر سعد – و حتي روز عاشورا ، مبني بر اجازه بازگشت به مكه و يا حتي منطقه اي ديگر مطرح مي كنند .
- ، بر اساس دستور يزيد ، از عمر سعد مي خواهد كه كار را در همين جا تمام كرده و يا " بيعت ايشان " را بگيرد و يا " او را به قتل " برساند و غائله را خاتمه دهد .
- امام ، بدليل اين كه بيعت را مشروعيت بخشيدن به " حكومت غير مردمي و ظالمانه " يزيد و تاييد " اعمال خلاف دين " او مي دانست ، جنگ با لشكريان يزيد را حتي در صورت كشته شدن ، بر ذلت بيعت ترجيح داده و با فدا كردن تمام هستي خود و فرزندانش حماسه اي آفريد و با نرفتن به زير بار ظلم و ستم و با نپذيرفتن ذلت و خواري ، پيشواي هر انسان آزاده و سرمشق جاودانه تاريخ شد .
تحقيق : محمد صالحی – 16/ 9 / 89 – مصادف با اول محرم
http://mahsan.rasekhoonblog.com
ادامه دارد :
