چرا مردم کوفه از بیعت خود با امام حسین(ع) برگشتند؟

آنچه در عراق و خصوصا کوفه پیش آمد تعریف مخصوصی دارد و از دو عنصر تشکیل شده که باید به خوبی آنها را درک و تحلیل کرد.

اول: عبیدالله بن زیاد رهبران نهضت مانند سلیمان بن صُرد خزاعی و همتایانش را در بند کرده بود، مغزهای متفکری که مردم را به سمت و سوی قیام رهبری می کردند همگی در زندان قرار داشتند.

وقتی حرکت و جنبشی مردمی عقل متفکری برای خط دادن به آنها نداشته باشد احتمال اینکه مسیر جنبش تغییر کرده یا حرکت به بازی گرفته شود فراوان است.

چون غالبا جنبش های مردمی، حرکت هايى  عاطفی و انفعالی هستند و در چنین جوی تهدید و تطمیع کارساز خواهد بود.

در همین عصر حاضر می توانیم مشاهده کنیم که چگونه ترس  و طمع در مواجهه با قضایای بزرگ موثر واقع می شود و مردم به هنگام ترس صحنه را ترک کرده و فرار می کنند و در هنگام ترغیب ایستادگی  و مقاومت می کنند.

دوم: عموم مردمی که در اين جنبش مشاركت كرده بودند، صرفا ارتباط عاطفی با آن داشتند و قضیه محبت با اهل بیت(ع) مطرح بود، آنها بر غم های پیش آمده و مصیبت های وارده تاسف می خوردند ولی قیام نیاز به رهبری زیرکانه داشت.

از طرفی  ديگر مدام از سوی دشمن تهدید می شدند که اگر توان ایستادنی هم بود تبدیل به رفتن می شد.

در این شرایط بسیار روشن بود که مردم کوفه در فضایی عاطفی و انفعالی به سر می بردند.

از طرفی علاقه به امام حسین(ع) داشتند و از سویی باید دستور و حکم اموی را نادیده می گرفتند.

پيام عاشورا، ص١٥٩

⬇️

كانال تلگرام علامه فضل الله

http://mahsan.rasekhoonblog.com