اخلاق در غرب !  امانت داري - 1

الله الله فی القرآن لایسبقکم بالعمل به غیرکم – امام علی ( ع ) 1

مسلمانان ! خدا را ، خدا را مد نظر قرار داده ، مباد بیاید روزی که غیر مسلملنان در عمل به مبانی عملی قرآنی بر شما پیشی گیرند !

مقدمه :

آنچه که ما در قرآن و احادیث می بینیم ، چراغ فروزانی است برای نمایش صراط مستقیم الهی که انسان با انجام فضایل اخلاقی و دوری از رذایل به مقصد خدایی برو د 2  .

ما امروز چیزهایی از رفتارهای غیر خودیهای کشورها و مذاهب دیگر می بینیم که بسیارشان ، همان معروف هایی است که رسول مکرم ( ص ) و حضرات ائمه معصوم ( س ) ، امر کرده اند و ما بعضا یا به فراموشی سپرده ایم و یا در غفلت خود ، به انجام آنها نمی پردازیم .

در سلسله مطالب آتی ، بعض رفتارهایی که در غرب ، به عنوان ملکه اخلاقی در آن جوامع فرهنگ شده است ، بطورخلاصه و بصورت مصداق هایی که در حال انجام است ، بیان می شود :

1 – امانت داری

5 سال پیش ( سال 2004 م – 1383 خ ) ، برای کاری یک هفته ای با 3 نفر از همکاران به فرانکفورت آلمان رفته بودیم .
یک روز قبل از برگشت ، به یک رستوران رفته و غذا خوردیم ولی متاسفانه دوربین خود را آنجا جا گذاشتیم .

پس از متوجه این امر شدن ، با مدیر رستوران تماس و ایشان اظهار داشتند که شخصی ( متاسفانه ایرانی خطاکار) ، پس از شما در محل شما حضور داشت و احتمال می دهم توسط او برده شد ه باشد ، شما بروید تا ایشان مجددا هرگاه جهت سرو غذا آمد از او جستجو کرده و می گیرم و به شما برمی گردانم .

فکر کردیم ، قضیه ، سرکاری است ، بخصوص وقتی که پس از يك روز مراجعه ، جواب مثبتی از او نگرفتیم و با این بدبینی و ناسزا در دل ، به ایران باز گشتیم .

ما دیگر کاری با آلمان نداشته و راهی نیز برای یافتن دوربین نداشتیم و امید نیز از آن کنده بودیم .

5 سال بعد ( سال 2009 م – 1388 خ ) ، مجددا براي يك سفر كاري ديگر ، به فرانکفورت رفتم .

در انتهاي ماموريتم به همان رستوران رفته ، ناهاري ميل كرده و با تردید ، جریان دوربین را مطرح کردم و با ناباوری از مدیررستوران شنیدم که گفت :

" من دوربین شما را نزد همان شخص ایرانی که 5 سال پیش گفته بودم پیدا کردم ، اما متاسفانه هیچ راهی برای پیدا کردن صاحب آن نداشتم ، نه آدرسی ، نه شماره تلفنی ، نه آشنایی .

مدت ها منتظر مراجعه کسی بودم ، ولی با این حال آنرا در منزل نگه داشته و به همگان از دوستان در رستوران و خانواده ، ماجرا را جهت پیدا کردن سر نخ اعلام کردم .

تا اینکه الان پس از 5 سال ، امیدم به پیدا شدن صاحب دوربین به واقعیت پیوست و من از بار امانت آن راحت شدم .

سپس به منزل تلفن کرده و 10 دقیقه بعد توسط پسر مدیر رستوران ، دوربین ، صحیح و سالم بدون هیچ گونه منت و یا از خود تعریف کردن و یا بدگویی از شخص ایرانی سارق دوربین ، به من سپرده شد ، و من نیز ضمن تشکر و خداحافظی از او جدا شدم ."

شاید به ذهن خیلی ها ، این امر بعید آید ، چرا که حتی در خوش بینانه ترین حالت ، وقتی نه شکایتی از رستوران شده بود ، نه پرونده قضایی سرقت در جریان بود ، نه شخصی از ایران و یا حتی همان آلمان پیگیر موضوع بود ، و نه آدرس و شماره تلفنی بین رستوران و صاحب دوربین رد و بدل شده بود ، دیگر کدام عقل ، حکم به نگهداری دوربین بیش از یک سال می کند3.

آری این است ، همان صفت " امانت داری " که خداوند به عنوان یکی از عالی ترین ملکات اخلاقی به آن امر کرده و پیامبر اسلام ( ص ) نیز بدلیل همین صفت متعالی ، لقب محمد امین بخود گرفته بود .

زیر نویسها :

1 - نهج البلاغه، نامه 47

2 – تخلقوا باخلاق الله - بحارالانوار- ج 58- ص 129-

3 – در احکام شرعی داریم : پس از پیدا کردن چیزی ، تا مدت یک سال بدنبال صاحب آن بگرد و پس از نا امید شدن ، آنرا فروخته و به نام صاحبش صدقه بده و یا بهتر که آنقدر نگه دار تا صاحبش پیدا شود .

محمد صالحی – 20 / 8 / 88

اخلاق در غرب ! – 2 - اعتماد و اکرام مهمان

http://mahsan.rasekhoonblog.com