عشق يك احساس نیست ،

یک تحول روحی است ،

که انسان از خود فراتر می رود ،

و تبدیل به انسانی میشود ،

مهربانتر !

بخشنده تر !

صمیمی تر !

پذیرنده سختیها آنهم با شادی !

و ..

و همه اينها ،

نه اینکه بخاطر معشوق خود چنین کند ،

بلکه تبدیل مي شود به موجودی که ویژگیهای فوق از وجودش ساطع مي شود .

مثل خورشیدی که نور میتابد ، بدون آنکه دنبال جای تاریک بگردد ،

که ذاتش تابیدن نور است .

اگر نتابد مرده است .

و انسان تنها موجودیست که هسته مرکزی وجودش ،

مشعل تابانی است بنام عشق .

و تا لایه های بیرونی که چون حجاب روی آن را گرفته ، برداشته نشود ،

آن مشعل به فروزان شدن مشتعل نمی شود .

و معشوق زميني ، ماموریتی جز تخریب این حجابها ندارد .

و بدا بحال آن کس ،

که دل در گرو آن معشوق ببندد ،

و او را حجاب پرتاب بیکرانه عشق خود کند .

محمد صالحي – 22/5/95

http://mahsan.rasekhoonblog.com