وقتی کسی جوان ، زیبا ، ثروتمند و مورد احترام است ، می پرسیم که :

" آیا شاد هم هست ؟ "  ، تا بدانیم که خوشبخت است یا نه .

ولی اگر شاد باشد ، دیگر فرقی نمی کند که جوان هست یا پیر ، راست قامت یا گوژپشت ، ثروتمند یا فقیر ؛ چنین کسی شادکام است و این او را بس .

روزی در آغاز جوانی کتابی کهن را باز کردم که در آن نوشته بود :

" کسی که بسیار می خندد ،  سعادتمند و کسی که بسیار می گرید شوربخت است ."

گفته ای بسیار ساده لوحانه ،  که با این همه ، به علت حقیقت ساده ای که بیان می کند ، نتوانسته ام فراموشش کنم ، اگر چه بسیار بدیهی ست .

پس بهتر است هر گاه شادی دق الباب می کند،  به جای اینکه مکرر شک کنیم ، که آیا ورودش جایز است یا نه ، همه درها را به سویش بگشاییم ،  زیرا شادی هیچگاه بی موقع نمی آید. 

زیرا فقط شادی زمان حال را پر می کند و این امر برای موجوداتی چون ما که هستی مان لحظه ی کوتاهی میان دو ابدیت است ، بزرگترین موهبت است .

آرتور شوپنهاور

در باب حکمت زندگی

........................

محمد صالحي