تعادل بین دنیای مادی و معنوی

هميشه با نيم نگاهي شروع مي شود و اين بهتر است .

زيرا باز شدن ناگهاني آسمان غير قابل تحمل خواهد بود.

اگر درك كل ، يكباره رخ دهد،‌ انسان ممكن است ديوانه شود.

گاهي وارد شدن يكباره به مسايل معنوي، ممكن است بيش از حد درك و توان شما باشد.

مشكل مسايل معنوي نيست ،‌ بلكه چگونگي هضم و درك آن است؛

بگونه اي كه بخشي از وجودتان شود.

هيچ تجربه اي ماندني نيست .

تنها وجود ماست كه هميشگي و پايدار است.

درباره مسايل معنوي ، طمعكار نباشيد.

 طمع حتي در مسايل دنيايي نيز ناپسند است.

طمع داشتن به پول، قدرت و موقعيت اجتماعي خيلي خطرناك نيست،

ولي طمع در درون ، هنگامي كه در طريقت معنوي گام مي گذاريد،‌ مي تواند بسيار خطرناك باشد.

بسياري به سبب همين طمع، ديوانه شده اند.

برق بيش از اندازه دنياي معنوي ،

مي تواند چشمانتان را كور كند.

رفتن و آمدن، هميشه خوب است.

اجازه دهيد اين آهنگ در زندگي شما حفظ شود.

هميشه در دنياي مادي سير نكنيد و هميشه در دنياي معنوي هم باقي نمانيد

و به تدريج متوجه مي شويد كه از هر دوي آنها گذر مي كنيد.

اين رويه بايد بسيار تدريجي باشد؛ ‌

درست مثل شكفتن تدريجي يك گل كه متوجه نمي شويد چه زماني روي مي دهد.

اشو

پیامبر(ص) : خطاب به عایشه

کلمینی یا حمیرا ، شغلینی یا حمیرا

@eshghonava

http://mahsan.rasekhoonblog.com