شرط بلوغ در دختران و پسران در آراي مراجع
- 9 سالگي در دختران و 15 سالگي در پسران ( در صورت نبودن ديگر شرايط ( رشد مو بالاي عورت و يا احتلام ))
آيات : امام خميني ، منتطري ، خامنه اي ، بهجت ، فاضل لنكراني ، مكارم ، نوري همداني ، صافي گلپايگاني ، مظاهري ، بيات زنجاني ، جوادي آملي
- فقط 9 سالگيدر دختران ولي براي پسر همان شرايط فوق ( آيه اله سيستاني )
- 13 سالگي براي دختران و شرايط فوق براي پسران ( آيه اله صانعي )
- 10 سالگي براي هر دو جنس براي نماز و 13 سالگي براي هر دو جنس براي روزه ( مرحوم آيه اله صادقي تهراني )
- عادت ماهانه براي دختران و احتلام براي پسران ( آيات : جناتي ، كديور ، معرفت و مرحوم غروي)
استثنا : عسر و حرج ، وظيفه روزه را برمي دارد .
- اگر بعضی از مسائل برای آنها موجب عسر وحرج است، نظیر روزه ماه مبارک رمضان، باید روزه یا آن تکلیف را به جا نیاورند. ( آيه اله مظاهري )
- دختر اگر قدرت بدنی جهت انجام تكاليف را نداشته باشد مثلاً در اثر ضعف ، قدرت بر روزه گرفتن نداشته نباشد واجب نیست ولی بعد از قدرت یافتن باید قضا نماید. ( آيه اله صافي گلپايگاني )
- کسی که سیزده سالش هم بگذرد و قدرت گرفتن روزه را نداشته باشد نه درحالت عسر و نه در حال حرج ، روزه بر او واجب نیست . (مرحوم آيه اله صادقي تهراني )
- اگر در بعضی مناطق یا بعضی اقوام و نسل ها ، آب و هوا یا شرایط دیگر به نرسیدند ...... و نیز و حرج آنها باشد ، بر آنان واجب نخواهد بود . ( )
- روزه با دیگر عبادات تفاوت دارد و آن توان بدنی روزه گرفتن است و اگر تا رمضان بعد توان بدنی ندارد قضا ندارد و صرفا کفاره کافی است. . ( )
محمد صالحی – 10/ 4/ 93
كانال باورهای قدیم و اندیشه های نو
بلاگ اينترنتي
شرط ديدن هلال ماه جهت روزه رمضان
- مرحوم آيه اله صادقي تهراني (http://albalaq.com/post/50.htm )
رؤیت هلال با چشم مسلّح (دستگاه) هم ثابت میشود.
- آيه اله كديور kadivar.com
هر طریقی که اطمینان به حلول ماه رمضان صورت گیرد قابل قبول است ، چه رؤیت هلال، چه محاسبات ریاضی نجومی.
- مرحوم آيه اله قابل
اگر منجمین به شکل دقیق علمی حلول ماه را خبر دادند در همه جای دنیا موظفیم به نظر آنها عمل کنیم.
- آيه اله عابديني (www.ahmadabedini.ir )
انسان خودش در اول ماه، هلال را ببيند يا به جهتي از جهات برايش يقين حاصل شود كه اول ماه شده است مثلاً از گفته‌ي اهل هيئت و نجوم كه متخصصان اين فن هستند، يقين كند كه ماه متولّد شده و از سيطره‌ي نور خورشيد رهايي يافته است و قابل ديدن است.
محمد صالحي – 15/3/95
http://mahsan.rasekhoonblog.com
زمان افطار – نماز مغرب
- آيه اله كديور kadivar.com
زمان نماز مغرب و افطار و اذان مغرب ، غروب آفتاب است ، البته احتیاط مستحب آن است که تا زوال سرخی طرف مشرق آسمان صبر کرد. (15 تا 20 دقيقه قبل از مغرب )
- مرحوم آيه اله غروي ( @arbabehekmat )
زمان فرارسيدن نماز مغرب و افطار همان غروب آفتاب مي باشد و فاصله احتياطي تاييد نيست .
- مرحوم آيه اله بهجت
وقت افطار روزه مغرب است . مغرب زمانی است که قرص خورشید در افق پنهان شود . ( همان غروب اوليه خورشيد ) .
توضیح المسائل مراجع - مساله 735
- آيه اله صانعي
وقت افطار و نماز مغرب، مغرب مي باشد و مغرب همان گونه که برخى از علماى بزرگ شيعه فتوا داده اند همان غروب عرفى است که خورشيد غروب مي کند و در تحقق مغرب ذهاب حمره مشرقيه ( برطرف شدن سرخى طرف مشرق) لازم نيست ، گرچه کمى صبر کردن بعد از غروب عرفى و استتار قرص ، مطلوب است .
استفتائات – سايت تبيان http://library.tebyan.net
محمد صالحي – 16/3/95
http://mahsan.rasekhoonblog.com
روزه برای دانش آموزان ، دانشجویان و اساتید و اشخاصی که کار فکری میکنند
سوال :
امتحانات من در بعد از ظهر ماه رمضانه و میدانم تا اون وقت روزه بودن ، هم ضعف میگیرم و هم روی قوای دماغی من اثر گذاشته و قاعدتا نمیتوانم از حافظه و علم خود استفاده درست کرده و باعث خرابی امتحانم میشود ،
از طرف دیگر برای کار تدریس خود ، امکان بهره دهی خوب و قابل قبول از نظر آموزشی نخواهم داشت ، چکار کنم ؟
* آيه اله جناتي :
در فرض مسأله اگر روزه گرفتن برایتان واقعاً مشکل است و موجب عسر وحرج برای شما در زندگی می شود می توانید روزه نگیرید ولی قضای آن بعد از ماه رمضان برشما واجب است و کفاره هم ندارد .
مگر اینکه قضای آنرا تا ماه رمضان بعدی بجای نیاورید ودر این صورت کفاره هم واجب می شود .
* آیه اله عابدینی :
احتمال ضرر معتنابه ، مجوز افطار است و مرجع تشخیص خود مکلف است .
* آيه اله .... :
قرآن می گوید : لایکلف الله نفساً إلا وسعها!!!
بنابراين ، دفع ضرر محتمل ، عقلا و شرعا لازم و گاهی واجب است .
ولی اگر طبق نظر معروف ، مسافت حدود 24 کیلومتر را به قصد سفر برود و برگردد ، مطابق با احتیاط آقایان مراجع بوده و مي تواند روزه اش را بشكند !!!
* سایت مرحوم آیه اله غروی :
اینگونه افراد اگر به حقیقت ، خودشان را در بی طاقتی و یا سختی می بینند ، روزه گرفتن را به روزهایی موکول کنند که بی طاقت فرسایی و با سختی کمتری ادا دین نمایند . اما حتما این کار را بکنند .
نتيجه گيري از نظرات فوق :
اگر شخصي از نظر ذهني و یا حتی بدنی مشکل پیدا میکند بگونه ایکه امتحان و يا تدريس و يا هر كار ديگري كه بر فكر و حافظه و .. استوار است را تحت تاثیر قطعي قرار می دهد ، نباید بگیرد و بعدا قضا کند .
البته تشخیص عسر و حرج و طاقت فرسابودن بر عهده خود شخص بوده و عرف عقلا تایید کنند .
محمد صالحي – 8/3/95
@beshnofekrkon
http://mahsan.rasekhoonblog.com
حكم خوردن و آشاميدن براي روزه دار در شرايط اضطراري
- مرحوم آيه اله غروي ( @arbabehekmat )
خوردن جرعه اي آب يا لقمه اي غذا براي كساني كه توان رساندن روزه به افطار را ندارند ابطال روزه نميكند .
( كتاب فقه استدلالي ص 125 به بعد )
- آيه اله كديور kadivar.com
- کسی که مرضی دارد که زیاد تشنه میشود و توان و تحمل تشنگی ندارد و یا برای او مشقت دارد روزه بر او واجب نیست و اگر غیرقابل علاج است قضا هم ندارد صرفا کفاره بدهد .
- كسي كه زياد گرسنه مي شود ، اگر روزه گرفتن برایش مشقت شدید غیرقابل تحمل دارد ولی اگر به این حد نمی رسد باید تحمل کند .
- آيه اله بيات زنجاني (http://bayat.info/ )
کسانی که روزه می‌گیرند ولی تاب و تحمل تشنگی را ندارند، فقط به اندازه‌یی که جلوی تشنگی شان را بگیرد می‌توانند آب بنوشند و در این حالت روزه شان باطل نبوده و قضا هم ندارد.
- آيه اله عابديني (www.ahmadabedini.ir )
مسأله16: اگر روزه‌دار به قدري تشنه شود كه از ادامه‌ي روزه بر جان خود بترسد يا روزه بر او كاملاً سخت شود يا به او ضرر مهمي برساند بايد به مقداري آب بنوشد كه خطر از او رفع شود و سيراب نشود و روزه‌ي او باطل نمي‌شود ، ولي اگر بيش از مقداري كه خطر از او رفع شود نوشيد روزه‌اش باطل مي‌شود و بايد قضاي آن را به جاي آورد.
- مرحوم آيه اله صادقي تهراني (http://albalaq.com/post/50.htm )
اگر در اثر بیمارى ویژه اى و یا گرمى استثنایى هوا ، فقط نیازمند به آشامیدن آب است ، که تنها نیاشامیدن آب براى این بیمارى ویژه ، زیان آور و یا تنها طاقت فرسا است ، فقط به اندازه رفع ضرورت مى تواند آب بیاشامد و روزه اش درست است و قضا هم ندارد.
- آيه اله سبحاني (مسأله 1256 رساله )
اگر روزه دار به قدرى تشنه شود كه براى او تحمل تشنگى موجب عُسر و حَرَج است ، مى تواند به اندازه اى كه رفع مشقّت كند ، آب بياشامد و روزه او باطل نمى شود.
محمد صالحي – 16/3/95
حكم روزه در استفاده از دارو
- مرحوم آيه اله غروي ( @arbabehekmat )
استفاده از انواع داروي تزريقي يا شياف در صورتي كه پزشك تجويز كرده باشد مبطل روزه نيست .
( كتاب فقه استدلالي ص 125 به بعد )
- آيه اله كديور kadivar.com
تزریق سرم غذایی مبطل روزه است ، اما تزریق غیر آن مبطل نیست .
قطره چشم و بینی اگر به ناحیه دهان و گلو وارد نشود باعث بطلان روزه نمی شود .
اسپری دهان یا بینی روزه را باطل نمی کند اما احتیاط در اجتناب از آن در زمان روزه است.
روزه داری که باید دارویی را طبق برنامه زمانی مشخص مصرف کند ، مجاز به روزه نیست ، بعدا در زمان بهبودی قضای آن را به‌جا می‌آورد ، کفاره ای هم بر گردنش نیست .
اگر بطور اتفاقي در روز دردي عارض شود نمي ميتوان با قرص آن را تسكين داد و روزه را ادامه داد ، چرا كه خوردن و آشامیدن دوا مطلق روزه را باطل میکند . تزریق همان دوا مشکلی ندارد و روزه با تزریق صحیح است . اگر تحمل درد به حد حرج و مشقت نرسیده خوردن و آشامیدن دوا در زمان روزه مجاز نیست .
- آيه اله جناتي : @jannaati
استعمال آمپول های تقویتی و يا سرمها که برای جلوگیری از ضعف انجام می شود برای روزه دار اشکال ندارد .
- مرحوم آيه اله صادقي تهراني (http://albalaq.com/post/50.htm )
تزریق آمپول‌های تقویتی در حال روزه، مبطل روزه است.
- آيه اله عابديني (www.ahmadabedini.ir )
مسأله11: زدن آمپول‌هاي تقويتي، سرُم‌هاي قندي و نظاير آن كه در حكم غذاست براي روزه‌دار جايز نيست، هم‌چنين ارسال برخي مواد تقويت كننده، از غير مجراي دهان براي روزه‌دار ممنوع است و روزه را باطل مي‌كند.
مسأله12: تزريق آمپول‌هاي بي‌حس كننده و دارويي كه تقويت كننده نباشد براي روزه‌دار اشكالي ندارد.
- آيه اله صانعي
تزريق آمپول مطلقاً - چه مسکن باشد چه دارويى و چه تقويتى ، عضلانى باشد يا وريدى - مبطل نيست و مضر به روزه نبوده و خوردن و آشاميدن نمىباشد، اما اگر جنبه تغذيه اى دارد و بناست به عنوان غذاى بيمار در چند روز مورد استفاده قرار بگيرد ، احتياط واجب در گرفتن روزه و افطار نکردن و قضاى آن مى باشد چون شبهه عدم تفاوت آن با خوردن از راه دهان وجود دارد که همان منشأ احتياط مى باشد .
استفاده بيماران تنفسى و ريوى از اسپرى ها ظاهراً مبطل نيست و خوردن و آشاميدن محسوب نمى شود و مشمول ادله رسانيدن غبار به حلق نمى باشد .
استفتائات – سايت تبيان http://library.tebyan.net
محمد صالحي – 16/3/95
http://mahsan.rasekhoonblog.com
حكم روزه مسافر در آرا فقها
- آيه اله كديور kadivar.com
- در صورتی که با اتوبوس یا قطار سفر می‌کنید ، شرعی برای مسافر شدن است . اگر با خودرو سفر می‌کنید به بستگی دارد . ملاک پنج ساعت رفت است ( چه زميني و چه هوايي - ).
- ملاک محاسبه از است . ضمنا توقف در حد متعارف در طول مسير جزء زمان سفر است .( حتي مثلا زمان عرفي تعمير ماشين و يا كارهاي نظافت و .... بچه همراه )
- محل اقامت موقت شما وطنتان محسوب نمی شود و بعد از هر سفر شرعی (که در زمان ما حداقل ۸۰۰ کیلومتر رفت و برگشت معادل «یک روز سفر» ، لازم است کمتر از ده روز قصد اقامت نمایید و دوباره در روز دهم به سفر بروید و هکذا . تا قبل از ماه رمضان بعد نیز لازم است روزه های فوت شده خود را قضا نمایید .
- فردی که در هر ده روز بیش از مسافت شرعی را طی می کند و حداقل سه ماه این سفرها تکرار شده کثیرالسفر محسوب می شود ، چنین فردی در سفر نمازش تمام و روزه اش صحیح خواهد بود. ماموریت کارمند در صورتی که به شکل فوق تکرار شود، از مصادیق کثیرالسفر است .
- آيه اله عابديني (www.ahmadabedini.ir )
- كسي‌كه مجموع رفتن و برگشتش يك روز دوازده ساعتي است بايد نماز را شكسته بخواند خواه رفت و برگشتش هركدام نصف روز باشد يا يكي بيشتر طول بكشد مثلاً با اتوبوس برود و با سواري برگردد.
- مقدار زماني كه مسافران يا نماز آنان مي‌ايستند نيز جزء زمان حركت محسوب است هم‌چنين است مقدار زماني كه اتوبوس را براي تفتيش و امثال آن معطل مي‌كنند، ولي اگر راننده چند ساعتي در بين راه توقف كرد تا بخوابد يا استراحت كند جزء مسير و راه به حساب نمي‌آيد.
- اگر در بين راه وسيله‌ي حركت خراب شد يا براي راننده مشكلي پيش آمد كه افراد سختي غير متعارفي را متحمّل شدند نماز آنان شكسته مي‌شود ، اگر چه مجموع طي مسير و معطلي‌هاي بين آن از يك روز كمتر شود.
- دانشجوها و يا اساتيد دانشگاه‌ها كه زياد سفر مي‌كنند بايد نماز خود را تمام بخوانند. [يا به جهت اين‌كه به مقدار يك روز راه بين محل زندگي و محل درسشان فاصله نيست و يا به جهت كثير السفر بودنشان.]
- كساني كه محل زندگي با محل كارشان فاصله‌ي زيادي دارد نمازشان تمام است. [يا به خاطر نبودن يك روز راه يا به جهت كثرت سفر]
- فرماندهان نظامي و انتظامي، بازرگانان و پيشه‌وران سيار، سيم‌بانان، راهبان، ميهمان‌داران هواپيما، قطار و كشتي و كساني كه محل كار و زندگيشان در دو شهر است بايد نماز را تمام بخوانند و روزه‌ي خود را بگيرند. [يا به جهت زياد بودن سفرها يا به خاطر نبودن يك روز راه.]
- آيه اله جناتي : @jannaati
- كسي كه رفتن و برگشتن او هشت فرسخ است ، اگر رفتن او كمتر از چهار فرسخ نباشد بايد نماز را شكسته بخواند . بنابراين اگر رفتن سه فرسخ و برگشتن پنج فرسخ باشد بايد نماز را تمام بخواند. م 1286
- اشخاصی که شغلشان در سفر است مانند دانشجویانی که جهت تحصیل به شهر دیگر می روند و معمولاً جمعه ها به وطن خود بر می گردند یا معلمان و کامندان و کارگرانی که همه روزه از وطنشان برای کار و شغل به مسافت شرعی می روند و شب بر می گردند نمازشان تمام و روزه آنها صحیح است ...
محمد صالحي – 18/3/95
