انسان بايد دوباره يك كودك شود.

تنها آنگاه از زيبايي و شگفتي هستي به راستي آگاه مي شود.

بهت و شگفتي كودكانه سرآغاز دينداري است.

اما اغلب چنين مي شود- حتما بايد چنين شود، گريزي از آن نيست.

يك شر تقريبا لازم است- كه پاكي و سادگي هر كودكي آلوده شود.

زيرا بايد او را پرورش و آموزش داد.

او بايد زبان، رياضي و جغرافي بياموزد.

بايد برخي مطالب اساسي را بياموزد. بايد در يك رشته متخصص شود- يك دكتر، يك مهندس يا يك دانشمند شود.

ضروريات زندگي بگونه اي است كه كودك را نمي توان به حال خود رها كرد.

و تمام اين آموزش و پرورشها ، پاكي و سادگي كودك را از بين مي برند و او را به يك دانشور تبديل مي سازند.

كودك از معلومات انباشته مي شود و لذت بهت و شگفتي را از دست مي دهد، زيرا اكنون گمان مي كند كه مي داند.

پس بهت و شگفتي به چه كار آيد؟

ديگر هيچ چيزي او را شگفت زده نمي سازد- و اين نوعي مرگ روحي است.

او به انساني بسيار مفيد براي دنيا تبديل مي شود.

زيرك، فريبكار و قدرتمند مي شود.

چون داراي برخي سودمنديها در دنياست، به كالايي تبديل مي شود كه مي توان آنرا در محلهاي تجاري و بازار خريد و فروش كرد.

هرقدر دانش بيشتري اندوخته باشد، قيمتش بالاتر مي رود.

اما در اين ميان، چيزي بسيار با ارزش از دست مي رود كه بايد دوباره آنرا به دست آورد.

#اشو

@oshoi

https://telegram.me/eshghonava

http://mahsan.rasekhoonblog.com