✍️ #ابوالقاسم_فنایی: اصولا خدای فقه نمیتواند محبوب آدمی واقع شود و از او دلربایی کند‌.

در بسیاری از #رساله های علمیه آمده‌ که اگر سر مو یا #سر_سوزنی از دست و صورت در وضو یا بدن در #غسل شسته نشود٬ غسل و وضوی شخص و به تبع آن نماز و روزه او #باطل است‌.

همچنین در #وضو٬ شستنِ داخل #بینی و چشم لازم نیست٬ اما مُکَلَّف برای اینکه « #یقین» کند که چهره خود را به طور کامل شسته باید مقداری از داخل بینی و چشم خود را نیز بشوید.

همچنین در #رساله ها آمده اگر شخصی نتواند جهت #قبله را تشخیص دهد باید به چهار طرف نماز بخواند یا در #شک بین دو و سه چهار در نمازهای چهاررکعتی٬ باید دو رکعت ایستاده و دو رکعت نشسته بجا آورد و دوباره نماز خود را اعاده کند.

یعنی شخص باید #هشت رکعت نماز بخواند تا شک خود نسبت به نخواندن دو رکعت را برطرف کند و این‌همه برای این است که مکلف یقین کند که #وظیفه خود را انجام داده است.

مبنای #فتواهای از این دست همان اصل #احتیاط و مدل ارباب و برده است.

در حالی که #احتیاط در #عبادات بی معنا٬ بی مورد و #مذموم است و با فلسفه #عبادت ناسازگاری دارد٬

زیرا توجه آدمی را از #باطن عمل منصرف و به ظاهر آن معطوف میکند.

 #عبادت یا پرستش یعنی #عشق ورزیدن با خداوند و راز و نیاز با معشوق ازلی٬

اما توجه #افراطی به #ظاهر و صورت عمل و دقت و #وسواس در مراعات آداب و شرایط ظاهری عبادت٬ آدمی را از توجه به معشوق و #حضور قلب و عمارت باطن و #روح عمل و توجه به معانی سمبلیک نهفته در رفتارهای عبادی باز میدارد و او را از یاد خدا #غافل و از او دور می کند.

اصولا #خدای_فقه نمیتواند محبوب آدمی واقع شود و از او #دلربایی کند‌.

 #عبادتها سرشار از #معانی رمزی و سمبولیک اند و گذر از ظاهر آنها و توجه به معانی رمزی مورد اشاره آنهاست که در واقع غرض #شارع از تشریع عبادتها را برآورده میکند.

توجه افراطی #فقیهان به #ظاهر اعمال و غفلت از باطن آنها و چسبیدن به ظاهر احکام و غفلت از فلسفه آنها نیز یکی دیگر از پیامدهای اندیشیدن در قالبِ پارادایمِ #ارباب و #برده است.

اخلاق دین شناسی٬ ابوالقاسم فنایی٬ ص۱۵۰-۱۵۱

https://telegram.me/beshnofekrkon