مظلومیت قرآن ( دین ) در بین مدعیان راهبری دینی
وقتی به گذشته تاریخ و سرگذشت شرایع مختلف نگاهی اجمالی بیندازیم ، متوجه می شویم که مردم در ظاهر زندگی خود ، به عالمان دینی خود اعتماد و جز تبعیت از آنها نکرده و هیچگاه نیز نگاه محققانه ای به محتوای کلام الهی نداشته اند و این امر نه تنها به هدایت و رستگاری انها نینجامیده ، که بیشتر به گمراهی و هلاکت آنها منجر شده است :
و قالوا ربنا انا اطعنا سادتنا و كبراءنا فاضلونا السبيلا 1
و آن عالمان نیز با سوء استفاده از این روحیه تقلیدگری عوام ، بدنبال منافع مادی و دنیوی خود ، از هرگونه تحریف و یا خود جااندازی بجای کلام خدا ، دریغ نکردند تا آنجا که هر پیامبری که ظهور می کرد ، فریاد اعتراض خداوند را بر سر عالمان شرایع قبلی خود چنین فرود می آورد :
- فریاد عیسی(ع) بر عالمان یهود :
ای علمای دین که بر مسند موسی نشسته اید: شما خود را به مردم ، پارسا نشان می دهید ، اما در باطن ، مملو از ریاکاری و شرارتید . وای برشما ای علمای ریاکار دین ! شما برای پیامبران ، مقبره می سازید . ای ماران ! چگونه از مجازات جهنم خواهید گریخت ؟ 2
- فریاد محمد(ص) بر عالمان یهود و نصارا :
يا ايها الذين امنوا ان کثيرا من الاحبار و الرهبان لياکلون اموال الناس بالباطل و يصدون عن سبيل الله 3
از آنجا که ، روحیه تقلیدگری عوام و منفعت طلبی و دنیا دوستی عالمان ، امری است بشری که ارتباطی با هیچ دینی ندارد ، لذا حضرت پیامبر(ص) و امام علی (ع) ضمن پیش بینی منطقی این زشت صفتیهای عالمان و راهبران دینی ، درد خود را اینگونه به گوش آیندگان رسانده اند :
- آفه الدین ثلاثه : فقیه فاجر و امام جائر و مجتهد جاهل 4
آفت دين سه چيز است : فقيه فاجر و پيشواى ستم كار و مجتهد نادان
- ابغض العباد الی الله من کان ثوباه خیرا من عمله : ان تکون ثیابه ثیاب الانبیائ و عمله عمل الجبارین 5
منفورترین بندگان در پیش خدا کسى است که جامه وى از کارش بهتر باشد ، یعنى جامه او جامه پیمبران باشد و کار وى کار ستمگران .
- و انه سياتي عليکم من بعدي زمان ... لا اکثر من الکذب علي الله و رسوله، ... فقد نبذ الکتاب حملته، و تناساه حفظته; فالکتاب يومئذ و اهله طريدان منفيان، ...; فالکتاب و اهله في ذلک الزمان في الناس و ليسا فيهم، ومعهم وليسا معهم! ... کانهم ائمة الکتاب و ليس الکتاب امامهم، فلم يبق عندهم منه الا اسمه، و لا يعرفون الا خطه و زبره، .... 6
همانا پس از من روزگاري بر شما فرا خواهد رسيد که چيزي پنهانتر از حق، و آشکارتر از باطل، و فراوانتر از دروغ به خدا و پيامبرش، نباشد، و نزد مردم آن زمان، کالايي زيانمندتر از قرآن نيست ... آنگاه که آن را تحريف کنند و معاني دلخواه خود را رواج دهند..
.. حاملان قرآن، آن را واگذاشته و حافظان قرآن، آن را فراموش ميکنند، پس در آن روز ، قرآن و پيروانش از ميان مردم رانده و مهجور ميگردند، و هر دو غريبانه در يک راه ناشناخته سرگردانند، و پناهگاهي ميان مردم ندارند، ...
.. آنان در آن روز ، ... ( چنان رفتار می کنند که ) گويي آنان پيشواي قرآن بوده و قرآن پيشواي آنان نيست، پس از قرآن جز نامي نزدشان باقي نماند و آنان جز خطي از قرآن نشناسند، ...
- ترد علي احدهم القضية في حکم من الاحکام فيحکم فيها برايه، ثم ترد تلک القضية بعينها علي غيره فيحکم فيها بخلاف قوله، ثم يجتمع القضاة بذلک عند الامامهم الذي استقضاهم، فيصوب آراءهم جميعا- و الههم واحد! و نبيهم واحد! و کتابهم واحد! افامرهم الله ـ سبحانه ـ بالاختلاف فاطاعوه! ام نهاهم عنه فعصوه! 7
دعوايي نسبت به يکي از احکام اجتماعي نزد عالمي ميبرند که با راي خود حکمي صادر ميکند، پس همان دعوي را نزد ديگري ميبرند که او درست برخلاف راي اولي، حکم ميدهد، سپس همه قضات نزد رييس خود که آنان را به قضاوت منصوب کرد، جمع ميگردند، او راي همه را بر حق ميشمارد!!
در صورتيکه خدايشان يکي، پيغمبرشان يکي، و کتابشان نیز يکي است، آيا خداي سبحان، آنها را به اختلاف فرمود؟ که اطاعت کردند؟ يا آنها را از اختلاف پرهيز داد و معصيت خدا نمودند؟
آيا خداي سبحان، دين ناقصي فرستاد و در تکميل آن از آنها استمداد کرده است؟
آيا آنها شرکاء خدايند که هر چه ميخواهند در احکام دين بگويند، و خدا رضايت دهد؟
آيا خداي سبحان، دين کاملي فرستاد پس پيامبر (ص) در ابلاغ آن کوتاهي ورزيد؟
و اینجاست که امام همام علی(ع) ، درست ساعاتی قبل از شهادت به فرزندان خود اینگونه درد خود را از مظلومیت و مهجوریت قرآن در بین مدعیان آن بیان می کند ، که دیگرانی که در مقام نظر ، مدعی ایمان به آن نیستند ، در مقام عمل ، چنان اخلاقی و انسانی رفتار می کنند که گویی قرآن بر دلهای آنها حکم می راند :
- الله الله في القرآن، لا يسبقکم بالعمل به غيرکم 8
خدا را! خدا را! درباره قرآن، مبادا ديگران در عمل کردن به دستوراتش از شما پيشي گيرند.
زیرنویسها :
- احزاب 67
- انجیل متی ، فصل 23 ، آیه های 2 و 28 و 29 و 33
- توبه 34
- پیامبر(ص) میزان الحکمه ج 4 6453
- پیامبر(ص) نهج الفصاحه – ترجمه پاينده - حديث 2107
- امام علی (ع) : و انه سياتي عليکم من بعدي زمان ليس فيه شيء اخفي من الحق، و لا اظهر من الباطل، و لا اکثر من الکذب علي الله و رسوله، و ليس عند اهل ذلک الزمان سلعة ابور من الکتاب اذا تلي حق تلاوته، و لا انفق منه اذا حرف عن مواضعه، و لا في البلاد شيء انکر من المعروف، و لا اعرف من المنکر! فقد نبذ الکتاب حملته، و تناساه حفظته; فالکتاب يومئذ و اهله طريدان منفيان، و صاحبان مصطحبان في طريق واحد لا يؤويهما مؤو; فالکتاب و اهله في ذلک الزمان في الناس و ليسا فيهم، ومعهم وليسا معهم! لان الضلالة لا توافق الهدي، و ان اجتمعا. فاجتمع القوم علي الفرقة، و افترقوا عن الجماعة، کانهم ائمة الکتاب و ليس الکتاب امامهم، فلم يبق عندهم منه الا اسمه، و لا يعرفون الا خطه و زبره، و من قبل ما مثلوا بالصالحين کل مثلة، و سموا صدقهم علي الله فرية، و جعلوا في الحسنة العقوبة السيئة. و انما هلک من کان قبلکم بطول آمالهم وتغيب آجالهم، حتي نزل بهم الموعود الذي ترد عنه المعذرة، و ترفع عنه التوبة، و تحل معه القارعة و النقمة. – خطبه 147
- امام علی(ع) : ترد علي احدهم القضية في حکم من الاحکام فيحکم فيها برايه، ثم ترد تلک القضية بعينها علي غيره فيحکم فيها بخلاف قوله، ثم يجتمع القضاة بذلک عند الامامهم الذي استقضاهم، فيصوب آراءهم جميعا- و الههم واحد! و نبيهم واحد! و کتابهم واحد! افامرهم الله ـ سبحانه ـ بالاختلاف فاطاعوه! ام نهاهم عنه فعصوه!
الحکم القرآن ام انزل الله سبحانه دينا ناقصا فاستعان بهم علي اتمامه! ام کانوا شرکاء له فلهم ان يقولوا وعليه ان يرضي؟ ام انزل الله سبحانه دينا تاما فقصر الرسول صلي الله عليه و سلم عن تبليغه وادائه والله سبحانه يقول: (ما فرطنا في الکتاب من شيء) وفيه تبيان لکل شيء، وذکر ان الکتاب يصدق بعضه بعضا، وانه لا اختلاف فيه، فقال سبحانه: (ولو کان من عند غير الله لوجدوا فيه اختلافا کثيرا). وان القرآن ظاهره انيق، وباطنه عميق، لا تفني عجائبه، ولاتنقضي غرائبه، ولا تکشف الظلمات الا به. – خطبه 18
- نامه 47 - وصیت امام علی(ع) به حسنین بعد از ضربت خوردن
محمد صالحي – 25/11/96
مهجوريت قرآن در حوزه هاي علميه – علامه طباطبايي
https://telegram.me/beshnofekrkon/336
http://mahsan.rasekhoonblog.com
